A Friend

Ik houd al een dagboek bij sinds ik een kind was. Ik vulde notitieboekjes met gedachten, gevoelens, dromen en dagelijkse overpeinzingen. Schrijven is altijd een deel van mijn leven geweest, een manier om de wereld om me heen te begrijpen. Maar ik weet dat niet iedereen is opgegroeid met een pen in de hand of een dagboek naast zich. Voor sommigen kan het idee van een dagboek ontmoedigend zijn. Maar ik kan uit persoonlijke ervaring zeggen dat schrijven een enorme hoeveelheid kracht heeft - een kracht om te genezen en te transformeren. Bij het herstel van verslaving wordt deze kracht nog belangrijker, omdat het bijhouden van een dagboek een reddingslijn kan bieden aan mensen die hun leven weer willen opbouwen. Toen journaling mijn anker werd Hoewel ik al mijn hele leven een dagboek bijhield, kreeg het meer betekenis toen ik aan mijn eigen verslavingsherstel begon. De drukte in mijn hoofd was meedogenloos – de verlangens, de schaamte, het schuldgevoel. Ik wist niet wat ik moest doen met alle chaotische gevoelens die door mijn hoofd raasden. Ze bleven zich opbouwen, klaar om te ontploffen. Dus deed ik wat ik altijd deed om mijn wereld te begrijpen: ik begon voortdurend een dagboek bij te houden. Door een dagboek bij te houden, kon ik de verwarde puinhoop in mijn hoofd uitdrukken, het op papier zien ontrafelen en langzaam logisch zien worden. Het ging niet alleen om ventileren. Ik begon mezelf te begrijpen en mijn voortgang bij te houden. Ik begon rust te vinden. Ik ontdekte wat ik al die tijd al wist: dat schrijven de kracht had om me te genezen en me te helpen mijn leven terug te winnen. De lege pagina: Een pagina om los te laten Het opschrijven van mijn gedachten leek me volkomen natuurlijk, maar ik weet dat het voor sommigen vreemd kan voelen. Misschien heb je hulp nodig om uit te zoeken wat je moet zeggen of waar je moet beginnen. Zie pen op papier zetten als het openen van een drukventiel. De gedachten en emoties die in je hoofd dwalen, hebben nu een plek om naartoe te gaan - een lege pagina. Je kunt alles schrijven zonder bang te zijn voor oordeel. Soms zijn het gewoon krabbels van frustratie. Andere keren is het misschien een lijst met dingen waar je dankbaar voor bent. Het doel is om alles op papier te zetten om te verwerken wat er in je omgaat. Als je niet over je gevoelens kunt praten, of misschien niet eens weet wat je voelt, biedt schrijven een manier om deze emoties te verkennen en te begrijpen. Het is alsof je een spiegel voor je gedachten houdt die terugkaatst wat er onder de oppervlakte verborgen ligt. Voortgang bijhouden: Kleine stappen leiden tot grote veranderingen Verslavingsherstel is een reis, en zoals elke reis bestaat het uit vele kleine stappen. Het kan echter moeilijk zijn om de vooruitgang te zien die je boekt. Het bijhouden van een dagboek helpt daarbij. Ik hield een dagboek bij tijdens mijn herstel en als ik dat nu teruglees, geeft het zo veel inzichten. Als ik sommige van die notities terugkijk, zie ik een persoon, vol schaamte, die moeite had om een dag door te komen zonder te drinken. Naarmate de tijd verstreek, veranderden die notities. De hunkering was er nog steeds, maar ik ging er beter mee om. Ik begon de voordelen van nuchterheid te zien: helderder denken en een gevoel van zelfrespect dat ik in jaren niet had gevoeld. Die veranderingen waren geleidelijk, bijna onmerkbaar van dag tot dag, maar ze waren er wel. Door een dagboek bij te houden, kon ik dat zien. Het gaf me een overzicht van mijn voortgang, het bewijs dat ik vooruit ging, zelfs als het niet zo voelde. En op de dagen dat ik zin had om op te geven, toen het leek alsof ik helemaal geen vooruitgang had geboekt, waren die notities een herinnering aan hoe ver ik was gekomen. Een veilige ruimte voor eerlijkheid Een van de moeilijkste aspecten van herstel is de waarheid onder ogen zien- over jezelf en je verslaving. Het is pijnlijk om de schade die je hebt aangericht, de relaties die je hebt gekwetst en de kansen die je hebt verspild onder ogen te zien. Maar schrijven biedt een veilige ruimte om dat te doen. In mijn dagboeken hoefde ik niets te verbloemen. Ik hoefde me geen zorgen te maken over wat iemand anders dacht. Ik kon brutaal eerlijk zijn over mijn angsten en mijn spijt. Die eerlijkheid heeft me genezen. Zeker, het was pijnlijk, maar noodzakelijk om het herstel te beginnen. En het ging niet alleen om de negatieve dingen. Het bijhouden van een dagboek gaf me ook de ruimte om te dromen, om na te denken over hoe ik wilde dat mijn leven eruit zou zien. Het was een plek waar ik mijn identiteit opnieuw kon opbouwen. Om dingen af te leren en opnieuw te leren. Om erachter te komen wie ik was zonder alcohol. Journaling-technieken voor herstel Als je nieuw bent met het bijhouden van een dagboek, vraag je je misschien af waar je moet beginnen. Misschien staar je naar een lege pagina en voel je je overweldigd. Het goede nieuws is dat er geen goede of foute manier is om te beginnen. Hier zijn een paar technieken die voor mij en anderen hebben gewerkt: Gedachtenstroom opschrijven Dit is precies hoe het klinkt: schrijven wat er in je opkomt, zonder je zorgen te maken over grammatica, spelling of zingeving. Gedachtenstroom schrijven is een geweldige manier om je gedachten naar buiten te brengen zonder jezelf te censureren. Dankbaarheidsdagboek Schrijf elke dag drie dingen op waar je dankbaar voor bent. Dit kan helpen om je focus te verleggen van de negatieven naar de positieve dingen in je leven. Triggers noteren Als je een drank of sterke emotie ervaart, schrijf er dan over. Wat heeft het veroorzaakt? Hoe reageerde je? Wat zou je de volgende keer anders kunnen doen? Schrijf naar je toekomstige zelf Schrijf brieven aan je toekomstige zelf, of stel je voor hoe je leven er over zes maanden, een jaar of vijf jaar uit zal zien als je nuchter blijft. Je kunt ook brieven schrijven aan je vroegere zelf. Ik deed dit en vond het erg zuiverend. Reflectief schrijven Neem de tijd om terug te kijken op je eerdere inzendingen en na te denken over je voortgang. Welke patronen zie je? Welke uitdagingen heb je overwonnen? Waar moet je nog aan werken? Maar ik ben geen schrijver... Als het idee om een dagboek bij te houden je nerveus maakt omdat je jezelf niet als een 'schrijver' beschouwt, laat me je dan geruststellen: het maakt niet uit! Het gaat erom dat je je gedachten uit je hoofd en op papier krijgt. Niemand anders hoeft het te zien. Je hoeft je geen zorgen te maken of het logisch is. Dit is voor jou, en voor jou alleen. Ik heb met mensen in herstel gesproken die in eerste instantie geen dagboek wilden bijhouden omdat ze dachten dat ze er niet goed in waren. Maar toen ze het eenmaal probeerden, konden ze de waarde ervan inzien. Een persoon vertelde me dat het bijhouden van een dagboek voor hen een manier werd om een gesprek met zichzelf te voeren, om moeilijke gevoelens op een veilige en persoonlijke manier te verwerken. Een andere persoon zei dat het hen hielp om verantwoordelijk te blijven, om hun voortgang duidelijk te zien. Dus als je aarzelt om een dagboek bij te houden omdat je denkt dat je geen goede schrijver bent, gooi die gedachte dan weg en probeer het toch. Schrijven gaat over genezing, niet over het maken van de perfecte zin. Je schrijven delen: een hulpmiddel voor verbinding Hoewel het bijhouden van een dagboek een privé-activiteit is, kan het delen van je notities ook een krachtig hulpmiddel zijn voor herstel. Ik weet dat dat misschien angstaanjagend klinkt, maar luister naar me. In sommige herstelgroepen delen mensen fragmenten uit hun notities als een manier om contact te maken met anderen. Het gaat niet om het zoeken naar lof of bevestiging; Het gaat erom dat je laat zien dat je niet alleen staat in je worstelingen. Toen ik mijn notities deelde met anderen in herstel, heeft het gesprekken geopend die ik anders nooit zou hebben gehad. Het heeft ervoor gezorgd dat ik me minder geïsoleerd voel, meer begrepen. Het delen van je notities kan je ook helpen je ervaringen vanuit een ander perspectief te zien. Wanneer je je woorden hardop voorleest, krijgen ze een nieuwe betekenis. Je kunt dingen opmerken die je eerder niet zag of inzichten krijgen die verborgen waren. Natuurlijk is het delen van je notities een zeer persoonlijke beslissing, en het is niet voor iedereen weggelegd. Maar als je je op je gemak voelt, kan het een krachtige manier zijn om contact te maken met anderen en je herstel te verdiepen. Laatste gedachten Het bijhouden van een dagboek is een essentieel onderdeel geweest van mijn herstel en ik ben er dankbaar voor. Het is een hulpmiddel dat er altijd is wanneer ik het nodig heb, of ik nu worstel met verlangens, een mijlpaal vier of gewoon probeer mijn gedachten te begrijpen. Herstel is een voortdurende reis en het bijhouden van een dagboek is een metgezel die met je meegaat, waar je ook gaat. Het maakt niet uit of je net begint of al jaren aan het herstellen bent - er valt altijd iets te winnen door pen op papier te zetten. Een dagboek bijhouden gaat niet alleen over schrijven. Het gaat om genezing en groei. Het gaat erom dat je jezelf een stem geeft en een ruimte hebt om gehoord te worden, zelfs als jij de enige persoon bent die de woorden ooit leest. En dat is op zich al ongelooflijk krachtig. White River Manor is er voor jou Als u of een dierbare klaar is om de volgende stap in uw reis naar herstel te zetten, zijn wij er om u te helpen. White River Manor biedt een ondersteunende omgeving waar u krachtige tools zoals het schrijven van een dagboek en andere gepersonaliseerde therapieën kunt volgen. Zet vandaag nog de eerste stap en zoek contact. Je verhaal is nog niet voorbij en we zijn hier om je te helpen bij het schrijven van het volgende hoofdstuk.

Experience

More Articles

Schrijven als een reddingslijn: Hoe journaling het herstel van verslaving kan transformeren

Het verschil begrijpen tussen een angstaanval en een paniekaanval

Schaamte, kwetsbaarheid en verslavingsherstel: belangrijke inzichten uit het onderzoek van Brené Brown

Zeven dingen die ik graag eerder had geweten over geestelijke gezondheid in vroeg herstel